مبانی لهجه شناسی زبان ترکی آذربایجانی

کتاب نسبتا خوبی است

شوربختانه نویسنده کتاب از نظر تاریخی هنوز فرق میان آذری و ترکی را نمی داند. کوشش و زحمات فراوانی برا کتاب کشیده شده اما باید دانست که
نخست پژوهش های ژنتیک نشان داده که بیشتر مردم نجد ایران دارای ژنی یکسان هستند که ۱۲۰۰۰ سال است تقریبا دست نخورده باقی ماند است ( آن هم با این همه هجوم از شرق و غرب) و نژاد آن ها آلتایی یا سامی نیست که می توانید به پژوهش های ژنوم دانشگاه پورتموث مراجعه کنید. در نتیجه آذری های گرامی ایران زمین از نژاد ایرامی هستند نه آلتایی. این پژوهش در چند سال اخیر این را ثابت کرده است. همچنین همین پژوهش ثابت کرده که از ایران مهاجرت به مناطق دیگر صورت گرفته و مهاجرتی از خارج ایران به داخل آن در کار نبوده است. پس مهاجرت آلتایی ها به ایران وهمی بیش نیست. دوم همانگونه که در قسمت نخست گفتم زبان آذری از زبان های ایرانی است و آذری پهلوی هم به آن می گوییم و از زبان ترکی که شاخه اغوز در ایران است جداست تا چندصد سال پیش مردم تمام نواجی آذربایجان با آن زبان سخن می گفتند. آذری پهلوی از شاخه زبان های تاتی و زبان های نوایرانی شمال غربی است که اکنون جزیره گویشورزانی در آذربایجان شرقی و غربی و سبلان و البرز و قزوین و زنجان دارد. درباره گویش آذری می توانید به کتاب آذریگان از صادق کیا در همین کتابناک مراجعه کنید. زبان ترکی اغوز بعدها در میان مردم آن نواجی با ورود آق قویونوها باب شد که البته بیشتر با زور شمشیر بود. در حقیقت قدیمیترین نوشته ترکی در ایران که مکتوب شده مربوط به قرن پانزدهم میلادی است و نه پیشتر و نام آن اشعار حسن اوغلو است.
بنابراین نتیجه آن خواهد بود که مردم آذری امروزی ترک نژاد نبوده و ایرانی نژاد هستند. و دانش ژنتیک آن را ثابت کرده است جال چه یکسری خوششان بیاید و چه خوششان نیاید. همچنین زبان ترکی زبانی است که بیش از چندصدسال از عمر آن در تاریخ ۸۰۰۰ ساله ایران نمی گذرد.